Stel je voor ...

Je werkt bij een EU-fabrikant van elektrische huishoudtoestellen. Tot je verbazing ontvang je van een collega een reeks e-mails van consumenten met het verzoek om hun toestel te repareren. Dit is helemaal onverwacht. Jullie verkopen uitsluitend aan distributeurs, niet aan consumenten, en het is niet jullie bedoeling om reparatiediensten aan te bieden aan consumenten. Bovendien vallen de toestellen vaak buiten de wettelijke garantietermijn. Je weet dus niet goed hoe je met deze verzoeken van consumenten moet omgaan en raadpleegt je juridische adviseurs.

Even verduidelijken.

Het Europees Parlement en de Raad hebben op 13 juni 2024 een richtlijn aangenomen die het herstel van goederen wil bevorderen. Deze regelgeving kadert binnen de Green Deal en het doel om de levensduur van consumentengoederen te verlengen. Naar schatting worden in de EU immers jaarlijks 35 miljoen ton repareerbare goederen weggeworpen als afval.

De lidstaten moeten de richtlijn omzetten in nationale wetgeving en toepassen vanaf 31 juli 2026. 

De richtlijn verleent de consument een nieuw recht, namelijk het recht om goederen zoals wasmachines, elektronische beeldschermen, stofzuigers en mobiele telefoons eenvoudiger, goedkoper en sneller te laten repareren.  

De richtlijn houdt dan ook nieuwe verplichtingen in voor fabrikanten. Deze krijgen bijvoorbeeld de volgende reparatie- en informatieverplichtingen:

• Op verzoek van consumenten moeten fabrikanten goederen repareren als dit mogelijk is. De reparatie kan ook worden uitbesteed. De reparatie moet kosteloos of tegen een redelijke prijs worden uitgevoerd. Bovendien moet deze gebeuren binnen een redelijke termijn.
• Consumenten moeten via een website toegang hebben tot indicatieve prijzen voor de gebruikelijke reparatie van de goederen. De website moet vrij toegankelijk zijn.
• Fabrikanten mogen niet weigeren een reparatie uit te voeren omdat een eerdere reparatie van een goed niet door hen werd uitgevoerd.
• Fabrikanten moeten informatie over hun reparatiediensten beschikbaar stellen. Dit kan bijvoorbeeld via een website, het digitaal productpaspoort of op het verkooppunt.

De EU-fabrikant uit ons voorbeeld zal dus moeten voorzien in de reparatie van zijn goederen, zelf of via een derde waaraan hij de reparatie uitbesteedt, en zal consumenten moeten informeren over deze reparatiediensten.

De reparatie- en informatieverplichtingen gelden voor gemachtigde vertegenwoordigers, importeurs of distributeurs wanneer de fabrikant niet in de EU is gevestigd.

De richtlijn wijzigt daarnaast ook de regelgeving met betrekking tot de wettelijke garantie, namelijk Richtlijn (EU) 2019/771. De volgende nieuwe regels moeten consumenten ertoe aanzetten te kiezen voor de herstelling van goederen binnen de wettelijke garantietermijn:

• De wettelijke garantietermijn van twee jaar wordt immers verlengd met twaalf maanden als een goed wordt hersteld.
• Verkopers moeten consumenten informeren over hun recht op keuze tussen herstelling en vervanging onder de wettelijke garantie, en over de mogelijke verlenging van de wettelijke garantietermijn.

De lidstaten mogen een langere verlenging van de wettelijke garantietermijn voorzien.

Concreet.

• De EU heeft op 13 juni 2024 een richtlijn aangenomen die het herstel van goederen wil bevorderen.
• De richtlijn omvat reparatie- en informatieverplichtingen die in de eerste plaats zullen gelden voor fabrikanten van bepaalde huishoudelijke goederen, zoals wasmachines, elektronische beeldschermen, stofzuigers en mobiele telefoons.
• De richtlijn voorziet ook in een verlenging van de wettelijke garantietermijn als een consument kiest voor herstel van goederen onder garantie. Verkopers moeten consumenten hierover informeren.
• De lidstaten moeten de richtlijn omzetten in nationale regelgeving en de regels toepassen vanaf 31 juli 2026. Die regels mogen strengere regels zijn.

Meer weten

De Richtlijn Recht op Reparatie vind je hier.